Krzysztof Penderecki to postać w historii muzyki, nie tylko polskiej, zupełnie wyjątkowa. W muzyce XX wieku nikt chyba nie zrobił takiej kariery, jak on. Nie zrobił jej również tak szybko. Kiedy w 1959 roku rozstrzygnięto II Konkurs Młodych Kompozytorów Związku Kompozytorów Polskich, po rozszyfrowaniu godeł, którymi opatrzone były partytury, okazało się, że zdobywcą I, II i III nagrody jest nieznany nikomu 28-letni asystent Wydziału Kompozycji w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie - Krzysztof Penderecki. Nagrodzonymi utworami były Strofy na sopran, głos recytujący i 10 instrumentów, Emanacje na dwie orkiestry smyczkowe oraz Psalmy Dawida na chór mieszany, instrumenty strunowe i perkusję. Partyturę Strofy, wykonane na festiwalu Warszawska Jesień tego samego roku były wkrótce grane w całej Europie. W roku 1960 Penderecki skomponował utwór zatytułowany 8'37'' (tyle trwała owa kompozycja), za który w rok później otrzymał nagrodę Tribune Internationale des Compositeurs UNESCO w Paryżu. Obecnie utwór nazywa się Tren Ofiarom Hiroszimy i grany jest z powodzeniem na całym świecie. Penderecki stał się czołowym przedstawicielem awangardy muzycznej tamtych czasów. Swoją pozycję potwierdził niezwykłymi Fluorescencjami wykonanymi po raz pierwszy w roku 1962 w Donaueschingen. Poza instrumentami wielkiej orkiestry symfonicznej kompozytor wprowadził tam zawieszony arkusz blachy do imitowania grzmotów, gwizdki, kawałki szkła i metalu pocierane pilnikiem, grzechotki, dzwonek elektryczny, piłę, maszynę do pisania i syrenę alarmową. Instrumenty tradycyjne też brzmią niezwyczajnie, gdyż dźwięki wydobywane są z nich w zupełnie niekonwencjonalny sposób. Wykonana po raz pierwszy w roku 1966 w Münster Pasja według Św. Łukasza oznaczała zerwanie z radykalizmem awangardy. Penderecki stworzył dzieło przystępne dla zwykłego melomana, o zrozumiałej treści, konstrukcji i emocji. Sam mówił: "Nie zależy mi na tym, jak Pasja zostanie określona, czy jest tradycjonalna, czy awangardowa. Dla mnie jest po prostu autentyczna. I to wystarczy." Wystarcza do dziś. Penderecki jest sobą w każdym utworze i nie deprymuje go krytyka. Trwa przy swoim i pisze taką muzykę, jaką chce pisać.

Chaconne in memoria del Giovanni Paolo II, najnowszy utwór Krzysztofa Pendereckiego, zabrzmiał po raz pierwszy 17 września 2005 roku podczas festiwalu Wratislavia Cantans jako ostatnia część tworzonego przezeń na przełomie ponad dwudziestu lat Polskiego Requiem.

Założeniem kompozytora było poświęcenie każdej z części tego dzieła ludziom lub zdarzeniom związanym z polskimi dziejami. Tak więc - Lacrimosa dedykowana jest Lechowi Wałęsie, Solidarności i pamięci poległych w grudniu 1970 roku, Agnus Dei - pamięci Prymasa Tysiąclecia, Stefana Wyszyńskiego, Dies irae - św. Maksymilianowi Kolbe i Powstańcom Warszawskim, zaś Libera me, Domine pamięci ofiar Katynia. Dzieło zostało uzupełnione o instrumentalną Chaconne po śmierci Papieża Jana Pawła II. Ostatnią część Polskiego Requiem odbieramy jako swego rodzaju refleksję nad życiem wielkiego Polaka, narracją przypominającą ludzkie życie - jest w niej miejsce na istnienie, trwanie, kulminację, odejście i transcendencję. Zdaniem Jana Popisa Chaconne jest utworem szlachetnie wzruszającym,"emocjonalnie rozjaśnionym", zaś Penderecki dotyka w nim sfer emocji, dotąd mniej obecnych w jego muzyce. Jest napisana iście mistrzowsko, zaś swym przebiegiem - "łukiem ekspresyjnym" - zbliża się do utworów Chopina.

Koncert fortepianowy Zmartwychwstanie skomponował Penderecki na przełomie 2000-2001 r. na zamówienie Carnegie Hall Corporation i pianisty Emmanuela Axa . Na ostateczny kształt i wymowę dzieła wpłynęły tragiczne wydarzenia z 11 września 2001 r. W Polsce utwór po raz pierwszy zaprezentował Barry Douglas z towarzyszeniem NOSPR pod dyrekcją Gabriela Chmury, podczas festiwalu Warszawska Jesień. Pierwsza rejestracja dzieła w roku 2003 jest również dziełem NOSPR i Barrego Douglasa. Podczas nagrania orkiestrę prowadził sam kompozytor.

Beata Bilińska ukończyła Akademię Muzyczną im. Karola Szymanowskiego w Katowicach w klasie prof. Andrzeja Jasińskiego, uzyskując dyplom z wyróżnieniem. Swoje umiejętności doskonaliła w berlińskiej Hochschule der Künste, w klasie prof. Klausa Hellwiga oraz na kursach mistrzowskich pod kierunkiem m.in. Lee Kum Singa i Johna Perry`ego. Korzystała również z porad artystycznych Krystiana Zimermana. Jest laureatką wielu ogólnopolskich konkursów i stypendiów. Była dwukrotnie nominowana do "Paszportu Polityki". Triumfowała na I Między-narodowym Konkursie Młodych Pianistów "Arthur Rubinstein in Memoriam" w Bydgoszczy, 46. Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Ferruccio Busoniego w Bolzano (Włochy) oraz na prestiżowym XVII Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym "Rina Sala Gallo" w Monzy (Włochy). Występowała podczas wielu festiwali muzycznych w kraju i za granicą. Koncertowała w Austrii, Bułgarii, Czechach, Francji, Niem-czech, Norwegii, Słowacji, Szwajcarii, Szwecji, USA, Argentynie i we Włoszech. Występowała z recitalami i koncertami symfonicznymi w większości sal filharmonicznych w Polsce. 18 października 2003 roku, zadebiutowała w Carnegie Hall w Nowym Jorku, w głównej sali Isaac Stern Auditorium.

Dokonała licznych nagrań dla Telewizji i Polskiego Radia (płyta "Portret", z koncertami Beethovena, nominowana do Fryderyka 2004) oraz dla wytwórni IMC i DUX (solowa płyta poświęcona muzyce Rachmaninowa, nominowana do Fryderyka 2003 oraz "Penderecki Violin & Piano Works" nagrana wspólnie ze skrzypaczką Patrycją Piekutowską, nagrodzona na Międzynaro-dowym Konkursie Fonograficznym "Pizzicato's Excellentia and Supersonic Awards" w Luksemburgu)

Współorganizatorem koncertu jest Towarzystwo Przyjaciół NOSPR.
Koncert odbędzie się w sali im. Grzegorza Fitelberga w Górnośląskim Centrum Kultury w Katowicach, Plac Sejmu Śląskiego 2.

Urząd Marszałkowski Województwa Śląskiego ul. Ligonia 46, 40-037 Katowice