O wsparciu Ministerstwa Sportu i Turystyki w tym procesie mówił w Zabrzu wiceminister Piotr Borys. W konferencji uczestniczyli ponadto: marszałek Wojciech Saługa, pełniąca funkcję prezydenta Zabrza Ewa Weber i Jacek Jankowski z Polskiej Organizacji Turystycznej.

„Zależy nam nad tym, żeby to wielkie dziedzictwo i bogactwo Zabrza oraz regionu wypromować i zaoferować turystom z Europy i świata. Dziękuję za to, co udało się zrobić do tej pory dzięki wizji i zaangażowaniu wielu ludzi, dzięki środkom europejskim. Traktujemy to jako historyczne wielkie zobowiązanie względem Śląska i tradycji górniczej i będziemy robić wszystko, by to miejsce poznał cały świat, stąd te starania o wpis na listę światowego dziedzictwa UNESCO, ale także chcemy, by cały kompleks promować w kontekście turystycznej marki Polski” – przekonywał Piotr Borys, sekretarz stanu w Ministerstwie Sportu i Turystyki.

Piotr Borys zasygnalizował, że Muzeum Górnictwa Węglowego powinno zostać wpisane na listę Polskich Marek Turystycznych jeszcze w tym roku. To szansa na promocję tego obiektu poza granicami Polski.

Warto przypomnieć, że w czerwcu br., na ręce minister kultury został złożony wniosek, który ma rozpocząć starania o wpis zabrzańskich obiektów na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

„Dzisiaj pół miliona ludzi odwiedza to miejsce, a naszą ambicją jest, by dzięki obecności na liście światowego dziedzictwa UNESCO nawet milion turystów rocznie odwiedzało zabrzańskie obiekty. To wyjątkowe, unikalne miejsca i zależy nam na tym, by inwestować w rozwój i promocję, edukować i kultywować tradycje, które przez dziesięciolecia budowały region, a dziś są niezwykle istotne dla naszej tożsamości i lokalnej dumy” – tłumaczył marszałek Wojciech Saługa.

Muzeum Górnictwa Węglowego to najbardziej rozległe i kompletne w skali europejskiej, zachowane i konserwowane, publicznie dostępne podziemne wyrobiska dużej kopalni węgla kamiennego. Rozległe chodniki i szyby górnicze na jego terenie wraz z bezpośrednio połączoną powierzchniową infrastrukturą techniczną stanowią świadectwo ponad dwóch wieków rozwoju technologicznego i edukacji w zakresie wydobycia węgla kamiennego, obejmując najważniejszy okres rozbudowy ciężkiego przemysłu kontynentalnej Europy. Najważniejsza część parku maszyn jest zachowana pod ziemią, ale także na powierzchni, w dużej mierze w stanie czynnym – demonstracyjnym.

„Nazywam to miejsce kopalnią możliwości. Mamy w Zabrzu wyjątkowe obiekty i trasy udostępnione dla zwiedzających, ale także wspaniałych, zaangażowanych pracowników, którzy oprowadzają turystów w kilkunastu językach, dzięki czemu przyjeżdżają tu ludzie z całego świata. Chcemy ożywić przestrzeń wokół, by mogli korzystać z tego nasi mieszkańcy i goście” – mówiła pełniąca funkcję prezydenta Zabrza, Ewa Weber.

PROCEDURA W ETAPACH: 

• Wstępna kwalifikacja – Lista informacyjna: Na tym etapie każde państwo zgłasza dobra, które potencjalnie mogą zostać wpisane na listę. W Polsce takie zgłoszenia kieruje się do Departamentu Ochrony Zabytków MKiDN, który prowadzi listę informacyjną.
• Zgłoszenie kandydatury: Wnioskodawca (np. samorząd, instytucja) przedstawia propozycję wraz z uzasadnieniem. Kandydatura oceniana jest przez Komitet ds. światowego dziedzictwa kulturowego w Polsce. Następne etapy są już etapami międzynarodowymi.
• Ocena wstępna: najpierw składany jest wniosek o wstępną ocenę, która trafia do Centrum Światowego Dziedzictwa UNESCO i jego organów doradczych (ICOMOS – obiekty kultury, IUCN – przyroda).
• Wniosek nominacyjny: Jeśli opinia jest pozytywna, opracowuje się wniosek nominacyjny, zawierający m.in. szczegółowy plan zarządzania dobrem. Dokument ten określa np. sposób ochrony obiektu i rolę podmiotów prowadzących.
• Wizytacja ekspertów UNESCO: Rok przed decyzją, eksperci UNESCO odwiedzają dobro, które ma być wpisane na listę, oceniają jego stan, zgodność z kryteriami wpisu.
• Decyzja Komitetu Światowego Dziedzictwa: Komitet ma trzy opcje: wpisać obiekt, odroczyć sprawę, bądź odrzucić wniosek.